Kamieniec Podolski

Kamieniec Podolski to piękne ukraińskie miasto, leżące nad rzeką Smotrycz, w obwodzie chmielnickim. Jest stolicą Podola, zamieszkiwaną przez 95 tys. mieszkańców. Znane przede wszystkim ze słynnej twierdzy, która znalazła miejsce w Trylogii Henryka Sienkiewicza.

Historia

Kamieniec nie jest miastem starym, ale jego historia i tak sięga XIV wieku. Prawdopodobnie o wiele wcześniej na tych terenach osiedlały się miejscowe plemiona, ale pierwsza wzmianka pochodzi właśnie z czasów Kazimierza III Wielkiego. Polski król przez krótki okres zarządzał Kamieńcem, który następnie przeszedł w ręce litewskich książąt Koriatowiczów, a po ich usunięciu od 1394 do 1430 roku czterokrotnie przechodził z rąk litewskich w polskie i z powrotem. Cztery lata później kamieniec został na stałe włączony w granice państwa polskiego i stał się stolicą województwa podolskiego. Kolejne lata to intensywny rozwój miasta pod panowaniem następujących po sobie polskich królów, oraz nadawane miastu przywileje. Kamieniec Podolski pełnił szczególną rolę narażone na najazdy turecko-tatarskie, dzięki czemu nazywano je „Bramą do Polski”. Miasto było wielokrotnie oblegane, co jednak nie przeszkodziło w rozwoju. Szczególnie rozwinął się handel i rzemiosło. Kamieniec był znany z trzech dorocznych targów, z których jeden trwał aż 4 tygodnie.

Warownia

Kamieniec ze względu na swoją szczególną rolę bufora pomiędzy polskim chrześcijaństwem a tatarsko-tureckim pogaństwem stanowił linię obrony. Sprzyjało temu jego położenie w zakolu rzeki, dzięki czemu rozbudowano siec fortyfikacji uważanych za najsilniejszą warownię Rzeczypospolitej na wschodzie. Po 1617 roku zbudowano Nowy Zamek, który skutecznie zniechęcił do ataków na miasto wojska tureckie. Ataki na Kamieniec przypuszczali sułtan Osman, Abazy pasza z Bośni, Maksym Krzywonosy i jego kozacy, Iwan Bohun, Tymosza Chmielnicki i sam Bogdan Chmielnicki. Wszystkie ataki zostały odparte. Bohdan Chmielnicki obległ też miasto razem ze sprzymierzonymi z nim wojskami moskiewskimi, ale pomimo dziewięciu szturmów w ciągu trzech tygodni także nie zdobył miasta. Kamieniec Podolski padł dopiero w 1672 roku w wyniku oblężenia sułtana Mehmeda IV, który oblegał miasto z armią liczącą 100-300 tys. żołnierzy i artylerię. Po zajęciu twierdzy doszło do wybuchu w prochowni, dzięki któremu został zniszczony Górny Zamek. Podczas tego wybuchu zginął komendant obrony zamku Michał Wołodyjowski – postać autentyczna będąca pierwowzorem tej sienkiewiczowskiej. Przez kolejne 25 lat Kamieniec był siedzibą Imperium tureckiego. Po Pokoju w Karłowicach, zniszczony wrócił do Polski, a po drugim rozbiorze przeszedł w ręce Rosji.

Zabytki sakralne

Kamieniec Podolski był ostatnim chrześcijańskim przyczółkiem Rzeczypospolitej, wiec jak przystało na siedzibę chrześcijańską najwięcej zostało tutaj kościołów. Najsłynniejszym jest katedra pw. śś Piotra i Pawła pochodząca z XV wieku. Była ona wielokrotnie przebudowywana, a w 1672, podczas okupacji tureckiej obok świątyni dobudowano minaret. Inne kamienieckie kościoły, to Kościół pw. św. Mikołaja i klasztor dominikanów, Kościół franciszkanów z pocz. XVII w. przebudowany na cerkiew, Kościół trynitarzy z 1712 r. w stylu barokowym (również cerkiew), Kościół i klasztor dominikanek, Klasztor franciszkanów z XVII wieku, Kościół ormiański pw. Zwiastowania NMP z XVI w, Kościół ormiański pw. św. Mikołaja. Większość kościołów stanowi dziś siedzibę religii prawosławnej. Poza tym są tu także dwie oryginalne cerkwie, kolegium jezuitów, katolickie seminarium i szkoła karmelitów.

Zabytki świeckie

Poza kościołami w Kamieńcu Podolskim znajdują się też wartościowe zabytki świeckie. Pierwszym i najważniejszym jest Stary i Nowy Zamek oraz spore fragmenty budowli warownych wokół miasta. Do dziś zachowały się Bramy: Miejska, Batorego, Polska, Ruska, Kuśnierska, Ślusarska i Janczarska. Można tu też zobaczyć ślady bytności Ormian, w tym zabytkową ormiańską studnię, ormiański dom handlowy, Basztę Ormiańską. Zachował się również Pałac Czartoryskich z XVIII wieku, w którym dziś mieści się misja greckokatolicka. Na Starówce jest też kilka interesujących kamienic. Stary Zamek kamienny pochodzi z drugiej połowy XIV wieku. Z całego kompleksu zachowały się: Baszta Różanka z inskrypcją biskupa włocławskiego, Baszta Papieska al Juliańska, zbudowana na koszt Juliusza II, ozdobiona jego rodzinnym herbem Della Rovere, Baszta Kołpak, ufundowana przez proboszcza kamienieckiego, Baszta Łaska, z fundacji prymasa Jana Łaskiego, ozdobiona jego korabem, Baszta Lanckorońska z takim samym herbem i Baszta Tęczyńska

Informacje ogólne

Powierzchnia : 27,87 km²
Ludność : 93 300
Gęstość: 4786 os./km²

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies